Ponieważ art. 16d ust. 2 PDOPrU mówi o wpisie do ewidencji najpóźniej w miesiącu przekazania składników majątkowych do używania, kwestią wymagająca rozważenia jest to, czy wpis taki może być dokonany przed tym miesiącem. Odpowiedź na to pytanie jest szczególnie ważna w aspekcie zmiany, od 1.1.2003 r., art. 16h ust. 1 pkt 1 PDOPrU w przedmiocie daty, od jakiej można rozpocząć amortyzowanie składników majątkowych. Zgodnie z art. 16h ust. 1 PDOPrU amortyzacji można dokonywać począwszy od miesiąca następującego po miesiącu wpisu do ewidencji. Wpis do ewidencji następuje z kolei, zgodnie z komentowanym artykułem, najpóźniej w miesiącu przekazania składników majątkowych do używania.

Artykuł ten dotyczy środków trwałych należących do przedsiębiorcy, który zaprzestał prowadzenia działalności gospodarczej za granicą i zamierza wykonywać podobną działalność na polskim obszarze celnym, pod warunkiem, że środki trwałe zostały zgłoszone do procedury dopuszczenia do obrotu przed upływem 12 miesięcy od dnia zaprzestania działalności przedsiębiorstwa za granicą.

Przeniesienie na rzecz osoby trzeciej wierzytelności z tytułu opłat wynikających z umów najmu albo dzierżawy rzeczy albo praw majątkowych oraz umów o podobnym charakterze. Zgodnie z postanowieniami art. 12 ust. 4b PDOPrU do przychodów wynajmującego lub wydzierżawiającego nie zalicza się kwot wypłaconych mu przez osobę trzecią, z tytułu przeniesienia na nią wierzytelności z tytułu umów najmu lub dzierżawy rzeczy albo praw majątkowych oraz umów o podobnym charakterze. Ma to jednak miejsce wyłącznie:

W przepisach podatkowych brak jest jednoznacznej definicji budowli. Z tego powodu występują spory interpretacyjne związane z zaliczaniem środków trwałych do budowli lub do budynków.

Przeniesienie własności rzeczy celem zabezpieczenia wierzytelności spotykane jest przede wszystkim w działalności banków związanej z udzielaniem przez nie kredytów. Niewykluczona jest także możliwość zawierania umów przewłaszczenia pomiędzy podmiotami, z których żaden nie jest bankiem. Ta sytuacja występuje jednak w praktyce bardzo rzadko.

W podobnym tonie wypowiedziała się I. Lewandowska w artykule pt.: „Najemca inwestuje w lokal lub budynek. Ulepszenie i remont cudzego”, Rz. 1997/5/17, w którym podniosła, iż: „pomalowanie pomieszczeń, naprawa instalacji c.o., w tym wymiana kaloryferów, to wydatki na remont, które można bezpośrednio wliczać w koszty uzyskania przychodów. Jeżeli podłoga była pokryta materiałem o niższych właściwościach użytkowych i estetycznych niż terakota, to wydatki związane z jej zakupem i położeniem należą do wydatków na ulepszenie. Podobnie nakłady na kupno dodatkowych drzwi i zainstalowanie w oknach krat. Trzeba je uznać za inwestycję w obcych środkach trwałych, która podlega amortyzacji”.

Zgodnie z postano wieniami art. 16 ust. 1 pkt 16 PDOPrU do kosztów uzyskania przychodów podatnicy nie mogą zaliczyć wypłaconych przez siebie jednorazowych odszkodowań z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych w wysokości określonej przez właściwego ministra oraz dodatkowej składki ubezpieczeniowej w przypadku stwierdzenia pogorszenia warunków pracy.

Przepisy dotyczące dokonywania odpisów amortyzacyjnych zawarte w PDOPrU przewidują możliwość niezaliczenia przez podatnika do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych pewnych składników majątkowych opisanych wart. lóaust. 1 oraz art. lóbust. 1, mających więc cechy środków trwałych. Oznacza to, że wydatki pozostające w związku z ich nabyciem lub wytworzeniem we własnym zakresie, podatnik może bezpośrednio wliczyć w koszty uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia lub oddania przedmiotu do używania. Możliwe jest to na podstawie dwóch kryteriów: cenowego lub czasowego.

Naliczona kwota odsetek powinna zostać wykazana w deklaracjach zaliczkowych (art. 25 ust. 1 PDOPrU) lub zeznaniu rocznym (art. 27 ust. 1 PDOPrU).

Reasumując należy podkreślić, iż aby wierzytelność mogła być uznana za stratę w rachunku podatkowym, z treści wydawanych w ramach postępowania egzekucyjnego postanowień organów egzekucyjnych powinien wynikać fakt braku majątku dłużnika na zaspokojenie choćby części określonej wierzytelności i uznanie jej za nieściągalną, a w konsekwencji zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów”. Ponadto należy zwrócić uwagę, na fakt, że:

Kolejnym warunkiem, którego spełnienie jest niezbędne, w celu uznania składnika majątkowego za środek trwały podlegający odpisom amortyzacyjnym jest kompletność i zdatność do użytku w dniu przyjęcia do używania.