Niedo bory w otwartych funduszach emerytalnych. W celu zapewnienia możliwie najwyższego poziomu bezpieczeństwa środków wpłacanych przez uczestników funduszy, FundEmU nałożyła na otwarte fundusze emerytalne wymóg osiągnięcia przez każdy z nich, tzw. minimalnej wymaganej stopy zwrotu, a na powszechne towarzystwa emerytalne wymóg dokonywania wpłat na specjalne rachunki rezerwowe funduszy, z których środki będą przeznaczane na pokrywanie ewentualnych niedoborów powstałych w funduszu.

Za wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 25, uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana:

Wierzytelności objęte rezerwami z tytułu wymienionych w art. 16 ust. 1 pkt 26 PDOPrU kredytów lub pożyczek i udzielonych przez bank gwarancji lub poręczeń spłaty kredytów i pożyczek pomniejsza się, na warunkach przewidzianych w art. 16 ust. 2b PDOPrU, o wartość:

Z tego też względu dokonując oceny – z punktu widzenia przepisów podatkowych – możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od nieużywanych środków trwałych czy też możliwości zaliczenia straty z likwidacji takich składników majątku, należy przede wszystkim ustalić, czy powody, dla których określone środki trwałe przestały być używane nie mieszczą się w zakresie szczegółowego przepisu prawa podatkowego, tzn. nie są związane z zaniechaniem lub zmianą działalności podatnika.

Z przepisu art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 w zw. z art. 16 ust. 7 wynika, że ustawodawca uznaje tylko kapitał faktycznie przekazany spółce, a nie zadeklarowany przez wspólników w uchwale o podwyższeniu kapitału lub zarejestrowany. Na podatniku leży ciężar dowodu, że kapitał został faktycznie pokryty.

Uproszczoną definicję wartości firmy zawiera również art. 33 ust. 4 RachU, zgodnie z którym „wartość firmy stanowi różnicę między ceną nabycia określonej jednostki lub zorganizowanej jej części a niższą od niej wartością godziwą przyjętych aktywów netto”.

Zgodnie z art. 191 KC, „własność nieruchomości rozciąga się na rzecz ruchomą, która została połączona z nieruchomością w taki sposób, że stała się jej częścią składową”. Natomiast art. 48 KC zastrzega, że „do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania”. W niektórych przypadkach przepisy KC dopuszczają odrębność własności budynków i budowli od własności gruntu. W takim przypadku, podatnik, który wybudował budynek lub postawił budowlę, pomimo iż nie posiada własności gruntu, będzie władał rzecząjak właściciel. Dotyczy to następujących sytuacji:

Należy przyjąć, że wydatki związane z dokonywaniem jednostronnego świadczenia realizowane są na podstawie umowy, zgodnie z którą obowiązek świadczenia ciąży tylko na jednej stronie. Ze świadczeniem jednostronnym realizowanym w ramach stosunku prawnego nie będziemy mieli do czynienia, jeżeli obowiązek świadczenia ciążyć będzie na obu stronach, bez względu na to, czy świadczenia te są ekwiwalentne (tj. świadczenie jednej ze stron jest odpowiednikiem świadczenia drugiej) czy nieekwiwalentne. W przypadku, kiedy mamy do czynienia z umowami dwustronnie zobowiązującymi, ale nie- ekwiwalentnymi, łączącymi udziałowca (akcjonariusza) z podatnikiem, wówczas nie można stosować art. 16 ust. 1 pkt 38. Ewentualna korekta kosztów uzyskania przychodów może być dokonana na podstawie innych przepisów komentowanej ustawy, np. art. 11.

Samochody zakupione przez 31 podatnika stanowią jego środki trwałe, o ile spełniają warunki określone w art. 16a ust. 1 PDOPrU. Wydatki na ten cel nie stanowią, na mocy art. 16 ust. 1 pkt 1, kosztów uzyskania przychodów. Kosztem mogą być dopiero odpisy amortyzacyjne (art. 15 ust. 6 PDOPrU) dokonane na podstawie przepisów art. 16a-16m.

Definicja środków trwałych znajduje się w art. 16a PDOPrU, a ponadto w art. 3 ust. 1 pkt 15 RachU. Definicja wartości niematerialnych i prawnych zawarta jest w art. 16b PDOPrU, a także w art. 3 ust. 1 pkt 14 RachU. Sposób ustalania wysokości odpisów amortyzacyjnych skomentowany został w części komentarza odnoszącej się do art. 16a-16m.

Na podstawie 59 art. 16 ust. 1 pkt 11 PDOPrU, naliczone, ale niezapłacone, a także umorzone odsetki od zobowiązań (w tym także pożyczek) nie stanowią kosztów uzyskania przychodów podatnika.