Zgodnie z postanowieniami art. 184 FundEmU utworzony został Fundusz Gwarancyjny stanowiący rodzaj funduszu zabezpieczającego prawidłowe rozliczenie transakcji zawieranych przez powszechne towarzystwa emerytalne. Jak wspomniano powyżej fundusz ten składa się z części podstawowej i części dodatkowej. Część podstawowa funduszu administrowana jest przez Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych (dalej zwany: „Krajowym Depozytem”). Część dodatkową Funduszu Gwarancyjnego stanowią środki przekazywane przez powszechne towarzystwa emerytalne na wydzielone rachunki otwarte w zarządzanych przez nie otwartych funduszach emerytalnych. Środki te stanowią aktywa otwartych funduszy. Wysokość środków na rachunku części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego nie może wynosić mniej niż 0,3%, ale nie więcej niż 0,4% wartości aktywów netto otwartego funduszu.

Przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 PDOPrU, mówiąc o zadłużeniu, nie precyzują jego rodzaju. Teoretycznie możemy mieć do czynienia m.in. z zadłużeniem tylko z tytułu pożyczek i kredytów, z tytułu wszystkich czynności prawnych, z tytułu deliktów itd.

Wydatki na objęcie lub nabycie udziałów, akcji w spółce lub 122 wkładów w spółdzielni, innych papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych (pkt 8, 8b i 8c). Przepis art. 16 ust. 1 pkt 8 PDOPrU reguluje kwestie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na:

Zgodnie z art. 28 ust. 3 RachU, koszt wytworzenia środków trwałych w budowie obejmuje ogół dotyczących danej inwestycji kosztów, poniesionych przez jednostkę w czasie od dnia rozpoczęcia inwestycji do dnia bilansowego lub przyjęcia powstałych w wyniku inwestycji środków trwałych do używania, w tym również:

Jako inwestycję w obcym środku trwałym, należy rozumieć ogół kosztów poniesionych przez podatnika na przystosowanie wynajmowanego przez niego lub wydzierżawianego obiektu do stanu zdatnego do używania przez tego podatnika.

Ustawodawca w ust. 1 pkt 10 lit. a) komentowanego przepisu stanowi, że nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez podatnika na spłatę pożyczek i kredytów z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek i kredytów.

Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu jest ograniczonym prawem rzeczowym. Prawo to obciąża nieruchomość cudzą (należącą do spółdzielni jako osoby prawnej), zaś z ekonomicznego punktu widzenia powoduje, że dana nieruchomość należy do członków spółdzielni. W związku z tym spółdzielnia, wykonując swoje prawo własności, nie działa – tak jak inni właściciele – w interesie swoim, lecz w interesie osób, którym przysługują w stosunku do jej nieruchomości ograniczone prawa rzeczowe.

Artykuł 15 ust. le pkt 5 PDOPrU stanowi, że opłaty pobierane przez KNUiFE, o których mowa w FundEmU powszechne towarzystwa emerytalne mogą zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Jednak najnowsze zmiany FundEmU, związane w głównej mierze z wejściem w życie z 1.1.2004 r. ustawy o nadzorze ubezpieczeniowym i emerytalnym oraz

Opisane w pierwszej części komentarza do art. 16b wartości niematerialne i prawne w postaci:

– spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego,

– Na mocy art. 16 ust. 1 nie stanowią kosztów uzyskania przychodów:

– straty w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 (art. 16 ust. 1 pkt 5 PDOPrU),

Wartość brutto będzie stanowiła podstawę ustalenia wartości początkowej także w przypadkach określonych w art. 25 VATU. Znajdzie on zastosowanie do nabywanych przez podatnika: