Artykuł 15 ust. le pkt 5 PDOPrU stanowi, że opłaty pobierane przez KNUiFE, o których mowa w FundEmU powszechne towarzystwa emerytalne mogą zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Jednak najnowsze zmiany FundEmU, związane w głównej mierze z wejściem w życie z 1.1.2004 r. ustawy o nadzorze ubezpieczeniowym i emerytalnym oraz

Rzeczniku Ubezpieczonych spowodowały, że w akcie tym (FundEmU) w jego aktualnym brzmieniu nie są zawarte żadne regulacje dotyczące opłat związanych z nadzorem ubezpieczeniowym. W związku z tym gramatyczna wykładnia omawianego przepisu PDOPrU prowadzi do wniosku, że dokonywane przez powszechne towarzystwa emerytalne, zgodnie z art. 14 ustawy o nadzorze ubezpieczeniowym i emerytalnym oraz Rzeczniku Ubezpieczonych wpłaty na pokrycie kosztów nadzoru nie stanowią ich kosztów uzyskania przychodów. Interpretacja taka jest, zdaniem autorów komentarza niewłaściwa z dwóch powodów. Po pierwsze – geneza historyczna przepisu zawartego w art. 15 ust. 1 e pkt 5 PDOPrU wskazuje, że celem ustawodawcy było zaliczenie w ciężar kosztów uzyskania przychodów opłat ponoszonych przez powszechne towarzystwa emerytalne w związku z funkcjonowaniem instytucji nadzoru ubezpieczeniowego. Po drugie – koszty tego rodzaju należy, w towarzystwach emerytalnych, bez wątpienia zaliczyć do kosztów poniesionych w celu uzyskania przychodów, co oznacza, że stanowią one koszty podatkowe na podstawie definicji ogólnej zawartej w art. 15 ust. 1 PDOPrU. Tym niemniej od 1.1.2004 r. konstrukcja przepisów podatkowych i ubezpieczeniowych w tym zakresie nie jest spójna i może wywoływać szereg wątpliwości interpretacyjnych. Pozostaje mieć nadzieję, że rozbieżność ta zostanie szybko usunięta.