Zgodnie z zapisem art. 16b ust. 1, pkt 7 amortyzacji podlega nabyte, na- 20 dające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania know-how o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z jego działalnością gospodarczą.

NSA w wyroku z 29.11.1995 r. (SA/Łd 1196/95, LEX 27081) potwierdził przytoczone powyżej przepisy stwierdzając, że: „Obowiązkiem dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnych objęte jest także nabycie praw z tytułu umowy know-how, skoro zakres tej umowy jest szerszy nawet niż zakres umowy licencyjnej”.

Umowa dotycząca know-how jest umową nienazwaną, polegającą na przekazaniu informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej. Zgodnie z KSH, przedmiotem wkładu do spółki kapitałowej nie może być prawo niezbywalne lub świadczenie pracy bądź usług. Nie wyklucza się więc w ten sposób wniesienia do spółki know-how na pokrycie objętych udziałów. Co do zasady, za wartość początkową wartości niematerialnych i prawnych nabytych w postaci aportu wniesionego do spółki uważa się wartość aportu ustaloną przez podatnika na dzień wniesienia wkładu, nieprzekraczającąjednak jego wartości ryn- kowej, z tym że ustalona tak wartość aportu nie może być wyższa od nominalnej wartości objętych udziałów lub akcji. Należy jednak mieć na uwadze, że art. 16 ust. 1 pkt 64 PDOPrU stanowi, iż nie uważa się za koszt uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych wniesionych do spółki w postaci wkładu niepieniężnego, stanowiących równowartość uzyskanych informacji, związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how).

Odmienne konsekwencje podatkowe będzie rodzić natomiast odpłatne zbycie know-how. Za koszt uzyskania przychodów będą wówczas uznane wydatki na nabycie know-how pomniej szone o sumę odpisów amortyzacyj – nych (art. 16 ust. 1 pkt 1) i nie ma tutaj znaczenia fakt, że odpisy nie mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów podatnika. Zasada ta obowiązuje od 1.1.2000 r. i dotyczy wartości niematerialnych i prawnych wprowadzonych do ewidencji po tym dniu.

Składniki majątkowe zaliczane do wartości niematerialnych i prawnych

Analogicznie jak w przypadku środków trwałych, ustawodawca wymienił składniki majątkowe, które w drodze wyjątku bez względu na przewidywany okres ich używania przez podatnika mogą być zaliczone do wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji. Do składników tych należą:

– 1) wartość firmy powstała w wyniku kupna przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, przyjęcia do odpłatnego korzystania, zgodnie z przepisami Rozdziału 4a, a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający lub wniesienia do spółki na podstawie przepisów o komercjalizacji i prywatyzacji,

– 2) koszty prac rozwojowych zakończonych wynikiem pozytywnym, który może być wykorzystany na potrzeby działalności gospodarczej podatnika,

– 3) wartości niematerialne i prawne takie jak: spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, autorskie lub pokrewne prawa majątkowe, licencje, prawa do: wynalazków, patentów, znaków towarowych, wzorów użytkowych, wzorów zdobniczych, know-how, niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy tzw. leasingu finansowego, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami albo uprawnionymi do korzystania z tych wartości – jeżeli zgodnie z przepisami Rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający.