Zgodnie z przepisami ustawy o cenach z 5.7.2001 r. (Dz.U. Nr97, poz. 1050 ze zm.), producent (sprzedawca) ponosi odpowiedzialność na zasadach określonych w tym akcie prawnym w przypadku, gdy towar nie posiada wymaganych cech określonych w charakterystyce jakościowej, bądź posiada wady polegające na zmniejszeniu ilości, masy lub objętości towaru albo uszkodzenia, chyba że przy dołożeniu staranności wymaganej w stosunkach sprzedaży danego rodzaju nie mógł wiedzieć o wadzie towaru, a mimo to nie obniżył on ceny i w ten sposób osiągnął kwotę nienależną. Odpowiedzialność ponosi również sprzedawca, który stosował ceny albo marże handlowe z naruszeniem przepisów ustawy i w ten sposób osiągnął kwotę nienależną, a nie dokonał jej zwrotu kupującemu.

W wymienionych powyżej przypadkach, jeżeli przedsiębiorca nie zwróci nabywcy nienależnej kwoty jest on obowiązany, niezależnie od zobowiązania wobec nabywcy, wpłacić do budżetu państwa kwotę dodatkową w wysokości 150% kwoty nienależnej. Obowiązek wpłaty do budżetu kwoty dodatkowej ciąży na przedsiębiorcy również wówczas, gdy zwrócił on kupującemu kwotę nienależną po rozpoczęciu kontroli.

Decyzję o ustaleniu nienależnej kwoty i kwoty dodatkowej do wpłaty na rzecz Skarbu Państwa wydaje, co do zasady, naczelnik urzędu skarbowego właściwy ze względu na siedzibę lub miejsce zamieszkania przedsiębiorcy. Decyzję w tym zakresie może (w określonych przypadkach) wydać również organ kontroli skarbowej, który w toku prowadzonej kontroli stwierdzi nieprawidłowości.

Opłaty roczne wpłacane zgodnie z przepisami o gospodarce nieruchomościami

Przepisy z zakresu gospodarki nieruchomościami określają m.in. zasady gospodarowania nieruchomościami stanowiącymi własność Skarbu Państwa oraz własność jednostek samorządu terytorialnego, w tym również ich sprzedaż, zamianę i zrzeczenie się, oddanie w użytkowanie wieczyste, w najem lub dzierżawę, użyczenie lub oddanie w trwały zarząd.

Zgodnie z art. 62 GospNierU w umowie o oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste ustala się sposób i termin jej zagospodarowania, w tym termin zabudowy, zgodnie z celem, na który nieruchomość gruntowa została oddana w użytkowanie wieczyste. Termin ten może zostać na wniosek użytkownika wieczystego przedłużony, jeżeli nie mógł on być dotrzymany z przyczyn niezależnych od użytkownika (np. z powodu choroby użytkownika lub klęski żywiołowej). Jeżeli przewidziano, że sposób zagospodarowania gruntu będzie polegał na jego zabudowie można ustalić termin rozpoczęcia lub też termin zakończenia tej zabudowy. Przy czym za rozpoczęcie zabudowy GospNierU uznaje wybudowanie fundamentów, a za zakończenie – wybudowanie budynku w stanie surowym zamkniętym.

W przypadku, gdy przewidziany w umowie o oddanie w użytkowanie wieczyste termin zagospodarowania nieruchomości nie zostanie dotrzymany, właściwy organ (starosta, zarząd gminy, powiatu lub zarząd województwa) może wyznaczyć termin dodatkowy. Jeżeli również termin dodatkowy nie zostanie dotrzymany organ ten ustala w drodze decyzji dodatkową opłatę roczną obciążającą użytkownika wieczystego. Opłata ta ma charakter sankcyjny, a więc ustalana jest niezależnie od wnoszonej przez użytkownika wieczystego opłaty za wieczyste użytkowanie nieruchomości gruntowej. Obowiązek wniesienia opłaty dodatkowej powstaje z dniem