Kosztem uzyskania przychodów nie są wydatki związane z dokonywaniem jednostronnych świadczeń na rzecz udziałowców (akcjonariuszy) lub członków spółdzielni niebędących pracownikami w rozumieniu odrębnych przepisów. Kosztami uzyskania przychodu są:

Pracownicze programy emerytalne mogą być prowadzone według wy- 22 boru pracodawców w jednej z następujących form pracowniczego zabezpieczenia emerytalnego:

Przez amortyzację należy rozumieć wartość zużytych w danym okresie środków trwałych, której wyrazem jest suma pieniężna konieczna do utrzymania ich sprawności techniczno-ekonomicznej w kolejnym okresie eksploatacji oraz do odtworzenia ich po zużyciu („Komputerowy słownik języka polskiego”).

Jeżeli po dokonaniu wyliczenia kwoty, jaką należałoby dopłacić do majątku otwartego funduszu emerytalnego w celu pokrycia zaistniałego niedoboru w jego środkach, okazało się, że środki zgromadzone na rachunku rezerwowym funduszu, środki części dodatkowej Funduszu Gwarancyjnego w tym otwartym funduszu oraz inne środki będące w dyspozycji powszechnego towarzystwa emerytalnego są niewystarczające do pokrycia niedoboru, pokrywany jest on z pozostałych środków Funduszu Gwarancyjnego, w terminie 21 dni od dnia podania przez organ nadzoru do publicznej wiadomości wysokości średniej ważonej stopy wszystkich otwartych funduszy, z zastrzeżeniem, że w pierwszej kolejności pokrywany jest on ze środków części podstawowej Funduszu Gwarancyjnego. Jeżeli również i te środki okażą się niewystarczające następuje, zgodnie z art. 178 FundEmU, ogłoszenie upadłości towarzystwa. W takim przypadku w funduszu emerytalnym:

Przepisy ust. 1 pkt 26 dotyczą rezerw na ryzyko związane z działalnością banków, utworzonych zgodnie z przepisami o rachunkowości.

Rozliczenie wykonania obowiązku w zakresie zapewnienia odzysku (recyclingu) następuje na koniec każdego roku kalendarzowego. Przedsiębiorcy, którzy nie wykonali tego obowiązku są zobowiązani do uiszczenia opłaty produktowej, którą oblicza się jako iloczyn stawki opłaty i różnicy (wyrażonej w masie albo ilości produktów lub opakowań) pomiędzy wymaganym a osiągniętym poziomem odzysku (recyclingu). Opłata produktowa podlega wpłacie na odrębny rachunek bankowy właściwego urzędu marszałkowskiego do 31 marca roku kalendarzowego, następującego po roku, którego opłata dotyczy. Opłata ta (określona w art. 12 ust. 2 ustawy) stanowi koszt uzyskania przychodów przedsiębiorcy (art. 16 ust. 1 pkt 19a PDOPrU). Jeżeli jednak przedsiębiorca nie dokona wpłaty opłaty produktowej w terminie lub też dokona tej wpłaty w kwocie niższej, marszałek województwa wydaje decyzję, w której określa wysokość zaległości z tytułu opłaty produktowej wraz z odsetkami za zwłokę naliczonymi w wysokości i na zasadach określonych w OrdPU. W przypadku niewykonania tej decyzji marszałek województwa ustala dodatkową opłatę produktową w wysokości 50% kwoty niewpłaconej opłaty produktowej. Dodatkowa opłata produktowa nie może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów, podobnie jak odsetki od niewpłaconej w terminie opłaty produktowej (art. 16 ust. 1 pkt 19a i 21 PDOPrU).

Przypadki zaliczenia podatku od towarów i usług do kosztów uzy- 91 Skania przychodu. Cechą charakterystyczną podatku od towarów i usług jest to, że, co do zasady, pozostaje on neutralny w sensie możliwości zakwalifikowania go do kosztów uzyskania przychodu. Oznacza to, że podatek ten nie stanowi kosztu uzyskania przychodów: dotyczy to zarówno podatku należnego, jak i naliczonego.

Komentowany przepis stanowi, iż: jeżeli na skutek zaprzestania przez podatnika działalności, określone składniki majątku, które służyły tej działalności nie są używane, podatnik nie ma prawa dokonywać dalszych odpisów amortyzacyjnych od powyższych środków, od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaprzestano tej działalności.

Wspólnik (akcjonariusz) udzielający pożyczki. Przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 mają zastosowanie w dwóch sytuacjach. Pierwsza z nich dotyczy pożyczki udzielonej podatnikowi przez jego wspólnika (akcjonariusza) posiadającego co najmniej 25% udziałów (akcji) podatnika. Druga sytuacja dotyczy udzielenia pożyczki/pożyczek podatnikowi przez wspólników (akcjonariuszy) posiadających łącznie co najmniej 25% udziałów (akcji) podatnika.

Warty podkreślenia jest ponadto fakt, że budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie nie stanowią inwestycji w obcym środku trwałym. W stosunku do takich obiektów budowlanych nie będą miały więc zastosowania przepisy dotyczące inwestycji w obcych środkach trwałych.

Warunkiem for malnym zaliczenia wierzytelności nieściągalnej do kosztów uzyskania przychodów jest, zgodnie z art. 16 ust. 2 PDOPrU, należyte udokumentowanie jej nieściągalności. Za nieściągalną przepisy uznają wierzytelność udokumentowaną w jeden z trzech sposobów: