Przepisy ust. 1 pkt 26 dotyczą rezerw na ryzyko związane z działalnością banków, utworzonych zgodnie z przepisami o rachunkowości.

Rozliczenie wykonania obowiązku w zakresie zapewnienia odzysku (recyclingu) następuje na koniec każdego roku kalendarzowego. Przedsiębiorcy, którzy nie wykonali tego obowiązku są zobowiązani do uiszczenia opłaty produktowej, którą oblicza się jako iloczyn stawki opłaty i różnicy (wyrażonej w masie albo ilości produktów lub opakowań) pomiędzy wymaganym a osiągniętym poziomem odzysku (recyclingu). Opłata produktowa podlega wpłacie na odrębny rachunek bankowy właściwego urzędu marszałkowskiego do 31 marca roku kalendarzowego, następującego po roku, którego opłata dotyczy. Opłata ta (określona w art. 12 ust. 2 ustawy) stanowi koszt uzyskania przychodów przedsiębiorcy (art. 16 ust. 1 pkt 19a PDOPrU). Jeżeli jednak przedsiębiorca nie dokona wpłaty opłaty produktowej w terminie lub też dokona tej wpłaty w kwocie niższej, marszałek województwa wydaje decyzję, w której określa wysokość zaległości z tytułu opłaty produktowej wraz z odsetkami za zwłokę naliczonymi w wysokości i na zasadach określonych w OrdPU. W przypadku niewykonania tej decyzji marszałek województwa ustala dodatkową opłatę produktową w wysokości 50% kwoty niewpłaconej opłaty produktowej. Dodatkowa opłata produktowa nie może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów, podobnie jak odsetki od niewpłaconej w terminie opłaty produktowej (art. 16 ust. 1 pkt 19a i 21 PDOPrU).

Przypadki zaliczenia podatku od towarów i usług do kosztów uzy- 91 Skania przychodu. Cechą charakterystyczną podatku od towarów i usług jest to, że, co do zasady, pozostaje on neutralny w sensie możliwości zakwalifikowania go do kosztów uzyskania przychodu. Oznacza to, że podatek ten nie stanowi kosztu uzyskania przychodów: dotyczy to zarówno podatku należnego, jak i naliczonego.

Komentowany przepis stanowi, iż: jeżeli na skutek zaprzestania przez podatnika działalności, określone składniki majątku, które służyły tej działalności nie są używane, podatnik nie ma prawa dokonywać dalszych odpisów amortyzacyjnych od powyższych środków, od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaprzestano tej działalności.