Uproszczoną definicję wartości firmy zawiera również art. 33 ust. 4 RachU, zgodnie z którym „wartość firmy stanowi różnicę między ceną nabycia określonej jednostki lub zorganizowanej jej części a niższą od niej wartością godziwą przyjętych aktywów netto”.

Wartość firmy może być zarówno dodatnia – zapisywana po stronie aktywów firmy i amortyzowana jako wartość niematerialna i prawna, jak również ujemna – zapisywana po stronie pasywów firmy jako przychody przyszłych okresów, które następnie odpisuje się przez okres nie dłuższy niż 5 lat na dobro pozostałych przychodów operacyjnych. Problematykę ujemnej wartości firmy dla celów prawa bilansowego reguluje art. 44b ust. 11 i 12 RachU, który stanowi, iż ujemną wartość firmy odpisuje się w pozostałe przychody operacyjne do wysokości, w jakiej dotyczy oszacowanych w sposób wiarygodny przyszłych strat i kosztów, ustalonych przez spółkę przejmującą na dzień połączenia, niestanowiących jednak zobowiązań ujawnionych w wyniku przejęcia. Odpis ten następuje w tym okresie sprawozdawczym, w którym straty i koszty wpływająna wynik finansowy. Jeżeli straty i koszty te nie zostały poniesione ujemną wartość firmy, do wysokości nieprzekraczającej wartości godziwej nabytych aktywów trwałych, z wyłączeniem długoterminowych aktywów finansowych notowanych na regulowanych rynkach, jednostka zalicza do rozliczeń międzyokresowych przychodów przez okres będący średnią ważoną okresu ekonomicznej użyteczności nabytych i podlegających amortyzacji aktywów. Ujemna wartość firmy w wysokości przekraczającej wartość godziwą aktywów trwałych, z wyłączeniem długoterminowych aktywów finansowych notowanych na regulowanych rynkach, zaliczana jest do przychodów na dzień połączenia. Problematyka ustalania wartości początkowej firmy została szerzej przedstawiona w komentarzu do art. 16g ust. 2 PDOPrU.