Pracownicze programy emerytalne mogą być prowadzone według wy- 22 boru pracodawców w jednej z następujących form pracowniczego zabezpieczenia emerytalnego:

– a) pracowniczego funduszu emerytalnego,

– b) umowy o wnoszeniu przez pracodawcę składek pracowników do funduszu inwestycyjnego,

– c) umowy grupowego ubezpieczenia na życie pracowników z zakładem ubezpieczeń,

– d) umowy grupowego inwestycyjnego ubezpieczenia na życie pracowników z towarzystwem ubezpieczeń, na podstawie której pracownicy staną się jego członkami.

Wydatkami, o których mowa w przepisie, zapewniającymi prawidłową realizację pracowniczego programu emerytalnego będą koszty związane z prowadzeniem pracowniczego programu emerytalnego oraz kwartalne opłaty dokonywane przez pracodawców na rzecz Komisji Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych. Wysokość opłaty kwartalnej wnoszonej przez pracodawcę prowa- 23 dzącego pracowniczy program emerytalny wynosiła:

– a) równowartość 0,05% składek wpłaconych w danym kwartale, w okresie do 31.12.1999 r., na rzecz uczestników tego programu,

– b) równowartość 0,035% składek wpłaconych w danym kwartale, w okresie od 1.1.2000 r. do 31.12.2000 r., na rzecz uczestników tego programu,

– c) równowartość 0,02% składek wpłaconych w danym kwartale, w okresie od 1.1.2001 r., na rzecz uczestników tego programu.

Od 1.4.2002 r. opłaty te nie są wnoszone z uwagi na brak regulacji prawnej w tym zakresie. Wydatki poniesione na prawidłową realizację pracowniczego programu emerytalnego muszą zostać poniesione na realizację takiego programu zgodnie z postanowieniami przepisów dotyczących pracowniczych programów emerytalnych. Nie oznacza to jednak, że wydatki poniesione przez pracodawcę na inną, niż przewidziana w ustawie o pracowniczych programach emerytalnych, formę zabezpieczenia emerytalnego pracownika w ramach trzeciego filaru ubezpieczeń nie będą mogły zostać zaliczone do jego kosztów uzyskania przychodów. Wydatek tego rodzaju będzie mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów pracodawcy na zasadach ogólnych, o ile pracodawca udowodni, że został poniesiony w celu uzyskania przychodów (zgodnie żart. 15 ust. 1 PDOPrU)1.