Przepis art. 16f PDOPrU stanowi podsumowanie wcześniejszych artykułów dotyczących amortyzacji, a zarazem jest wstępem do następnych, które w sposób szczegółowy odnoszą się do zasad amortyzacji, opisując metody dokonywania odpisów amortyzacyjnych, sposoby ustalenia wartości początkowej składników majątku podatnika oraz stawki amortyzacyjne.

Przepis niniejszego artykułu wskazuje na konieczność ustalenia wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Stanowi ona dla podatników podstawę do wprowadzenia składnika majątku do ewidencji i dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Należy jednak pamiętać o tym, iż amortyzacji nie mogą dokonywać ci podatnicy, którzy spełniają jednocześnie dwa wymienione poniżej warunki, tzn.:

– ogłoszono ich upadłość,

– nie prowadzą działalności gospodarczej.

Te same przesłanki wykluczają możliwość dokonywania odpisów amortyzacyjnych przez armatorów od zamówionego przez nich taboru morskiego w budowie. Problematyka związana z działalnością prowadzoną przez armatorów przedstawiona została w komentarzu do art. 161. Zasadniczymi wyznacznikami dla wyceny wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych są:

– 1) cena nabycia,

– 2) koszt wytworzenia,

– 3) wartość rynkowa,

– 4) wycena dokonana przez podatnika, albo wartość wynikająca z ksiąg podatnika,

– 5) określony w przepisach algorytm, łączący różne ww. kryteria wyceny, np. przy wycenie firmy, budynków mieszkalnych, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa.

Powyższe metody ustalania wartości początkowej omówione zostały szczegółowo w komentarzu do art. 16g PDOPrU.