Granicę budynku stanowią zewnętrzne powierzchnie ścian oraz górna powierzchnia najwyższego stropu, posadzka piwnic w budynkach podpiwniczonych lub poziom terenu przy budynkach niepodpiwniczonych. W przypadku budynków występujących w zabudowie zwartej, granice pomiędzy poszczególnymi obiektami stanowią płaszczyzny styku ścian szczytowych, a jeżeli występuje wspólna dla dwóch obiektów ściana to granica pomiędzy budynkami przebiega przez jej środek.

Do wyposażenia budynku zalicza się wszystkie instalacje wbudowane w konstrukcje budynku na stałe. W skład budynku, jako pojedynczego obiektu inwentarzowego wlicza się również tzw. obiekty pomocnicze, obsługujące dany budynek, np. chodniki, dojazdy, podwórka, place, ogrodzenia, studnie itp. Obiekty pomocnicze obsługujące więcej niż jeden budynek należy zaliczać do właściwych rodzajów zgodnie z ich przeznaczeniem. Przy określaniu stawek amortyzacyjnych dla poszczególnych budynków 17 istotne znaczenie ma ich podział na następujące grupy:

– budynki mieszkalne i lokale mieszkalne,

– kioski, budki towarowe, domki kempingowe o konstrukcji trwałej oraz kontenery mieszkalne i zaplecza technicznego.

Zgodnie z KŚT przez budynki mieszkalne należy rozumieć obiekty bu- 18 dowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z przeznaczeniem.