Samochody zakupione przez 31 podatnika stanowią jego środki trwałe, o ile spełniają warunki określone w art. 16a ust. 1 PDOPrU. Wydatki na ten cel nie stanowią, na mocy art. 16 ust. 1 pkt 1, kosztów uzyskania przychodów. Kosztem mogą być dopiero odpisy amortyzacyjne (art. 15 ust. 6 PDOPrU) dokonane na podstawie przepisów art. 16a-16m.

Przepis art. 16 ust. 1 pkt 4 wprowadza ograniczenia w zakresie zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości samochodów osobowych. Zgodnie z przedmiotowym artykułem, kosztem uzyskania przychodów nie są odpisy amortyzacyjne od wartości samochodu osobowego przewyższającej równowartość 20 000 euro. Kwotę tę przelicza się na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez NBP z dnia przekazania samochodu do używania.

Definicję samochodu osobowego podaje art. 16 ust. 3a PDOPrU. Zgodnie z tym przepisem, obowiązującym od 1.1.2001 r., samochodem osobowym jest każdy samochód, który nie posiada homologacji producenta lub importera wymaganej dla samochodów innych niż osobowe, oraz którego dopuszczalna ładowność nie przekracza 500 kg.

Należy zwrócić uwagę na inny sposób ustalania kwoty wydatków niesta- nowiących kosztów uzyskania przychodów w odniesieniu do odpisów amortyzacyjnych i w odniesieniu do składek na ubezpieczenie samochodu. W przypadku składek na ubezpieczenie samochodu wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów ustala się w proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20 000 euro do wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia (art. 16 ust. 1 pkt 49 PDOPrU).

Od 1.1.2001 r. skreślono z art. 16 ust. 1 pkt 4 PDOPrU sformułowanie mówiące, że kosztem uzyskania przychodów nie są odpisy z tytułu zużycia innego samochodu niż osobowy o dopuszczalnej ładowności nieprzekra- czającej 500 kg w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 10 000 euro. Zmianę tę należy rozpatrywać łącznie z wprowadzeniem do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych definicji samochodu osobowego. Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że nastąpiło rozszerzenie definicji samochodu osobowego. Obecnie samochodem osobowym jest ten samochód, który ma homologację na samochód osobowy lub nie ma żadnej homologacji, oraz którego dopuszczalna ładowność nie przekracza 500 kg. Od 1.1.2002 r. kosztem uzyskania przychodów są odpisy amortyzacyjne od samochodów osobowych w części nie- przekraczającej równowartości 20 000 euro.

Wydatki związane z używaniem do celów służbowych samochodów pracowników

Powszechną praktyką jest wykorzystywanie przez podatnika w jego działalności gospodarczej samochodów nie- będących jego własnością, tj. takich, których używają pracownicy. Wydatki poniesione w związku z użytkowaniem „prywatnego” samochodu przez pracownika do wskazanych celów może pokrywać pracodawca. Dotyczy to oczywiście nie wszystkich wydatków, lecz wyłącznie wydatków ponoszonych na potrzeby pracodawcy. Ustawodawca w art. 16 ust. 1 pkt 30

PDOPrU określił jednak warunki uznania zwróconych wydatków za koszt uzyskania przychodu u pracodawcy. Tytuł prawny do samochodu. W wyniku braku wyraźnych uregulowań 33 w ustawie co do tytułu własności samochodu, (o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 30 PDOPrU), uznaje się, że przy ustalaniu zasad zwrotu kosztów z nim związnych należy odwołać się do odrębnych przepisów. Na podstawie art. 34a ustawy z 6.9.2001 r. o transporcie drogowym (Dz.U. Nr 125, poz. 1371 ze zm.) Minister Infrastruktury wydał 25.3.2002 r. rozporządzenie w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz.U. Nr 27, poz. 271). Rozporządzenie to nie przewiduje, iż używany przez pracownika do celów służbowych pojazd musi być jego własnością. Pogląd ten potwierdził NS A w wyroku z 9.1.1998 r., S A/Bk 268/97 (ONSA1998/4/127). Należy przy tym zauważyć, że w przepisach brak jest wymogu, aby pracownik posiadał prawo jazdy, pojazd może zatem prowadzić osoba trzecia.