Należy pamiętać, że zgodnie z normą prawną zawartą w art. 552 KC czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów prawa.

Zgodnie z wyrokiem SN z 24.6.1998 r. (I CKN 780/97, OSNC 1999/2/30): jeżeli okoliczności zawarcia dwu umów dotyczących zbycia przedsiębiorstwa pozwalają przyjąć, że w jednej z nich chodziło o przejęcie pasywów, a w drugiej – aktywów tego przedsiębiorstwa, umowy takie mogą być łącznie traktowane jako zbycie przedsiębiorstwa”.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa. Do 1.1.2003 r. wobec braku 29 definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa, pojęcie to budziło sporo kontrowersji. Opierając się na poglądzie B. Sołtysa (artykuł „Kontrower- sje wokół pojęcia zorganizowanej części przedsiębiorstwa”, PPH 1996/2/31) podawano interpretacje, iż warunkiem koniecznym do uznania mienia przedsiębiorstwa za zorganizowaną część tego przedsiębiorstwa: jest posiadanie przez nie elementu (czynnika) organizacyjnego. Z definicji wynika bowiem, iż nie chodzi o zwykły zbiór składników, ale o ich zespół. Zważywszy, że istotę czynnika organizacyjnego upatruje się w kryteriach funkcjonalności i celowości, należy wyrazić przekonanie, iż za czynnik organizacyjny mienia może być uznany co najmniej związek wynikający z przynależności rzeczy ruchomych do rzeczy głównej (art. 51 KC). (…) O tym, co stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, rozstrzyga struktura organizacyjna poszczególnych przedsiębiorstw. Ponieważ może się ona różnie kształtować, istnieje potrzeba badania konkretnych stanów faktycznych”.

Ponadto, zgodnie z cytowanym wcześniej przepisem KC w sytuacji, w której zorganizowana część przedsiębiorstwa obejmuje swoim zakresem wszystkie elementy przedsiębiorstwa, zarówno wymienione, jak i niewy- mienione w art. 551 KC, mamy do czynienia z przedsiębiorstwem jako całością, a nie jego częścią.

Począwszy od 1.1.2003 r. art. 4a PDOPrU podaje definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Jest nią organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.