Definicja środków trwałych znajduje się w art. 16a PDOPrU, a ponadto w art. 3 ust. 1 pkt 15 RachU. Definicja wartości niematerialnych i prawnych zawarta jest w art. 16b PDOPrU, a także w art. 3 ust. 1 pkt 14 RachU. Sposób ustalania wysokości odpisów amortyzacyjnych skomentowany został w części komentarza odnoszącej się do art. 16a-16m.

Zastosowanie art. 16 ust. 1 pkt 5 powoduje, że w przypadku poniesienia straty w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych, do kosztów uzyskania przychodów podatnik może zaliczyć tę jej część, która wcześniej nie została wpisana w te koszty w sposób pośredni – poprzez odpisy amortyzacyjne.

Zaliczenie straty do kosztów uzyskania przychodów nie jest uzależnione od tego, czy wystąpiła ona wskutek zdarzenia losowego. Skreślenie z 1.1.2001 r. zapisu ustawy mówiącego, że kosztem uzyskania przychodów nie mogą być straty w środkach obrotowych, pociąga za sobą możliwość uznania ich za koszty uzyskania przychodów, o ile tylko zostaną spełnione warunki z art. 15 ust. 1 PDOPrU. Po analizie przepisów art. 16 ust. 1 pkt 5 PDOPrU i uwzględnieniu jego zmian, które dokonały się, począwszy od roku 1993, można stwierdzić, że ustawodawca podchodzi coraz bardziej liberalnie do możliwości zaliczania w koszty strat w środkach obrotowych. Z jednej strony nie można powiedzieć, że strata w środkach obrotowych pozostaje w bezpośrednim związku z uzyskaniem przychodu. Jednak w niektórych przypadkach takie straty są konsekwencją prowadzenia działalności gospodarczej narażonej w sposób naturalny na ich powstanie.