Zgodnie z przytoczonymi wyżej przepisami, przez wynalazek podlegający opatentowaniu należy rozumieć rozwiązanie, które jest nowe, posiada poziom wynalazczy i nadaje się do przemysłowego stosowania bez względu na dziedzinę techniki. Zgodnie z art. 25 PWPU wynalazek uważa się za nowy, jeżeli jest on częścią stanu techniki. Co oznacza, że przed datą, według której oznacza się pierwszeństwo do uzyskania patentu, nie został udostępniony do wiadomości powszechnej w formie pisemnego lub ustnego opisu, przez stosowanie, wystawianie lub ujawnienie w inny sposób. Ponadto wynalazek stanowi część stanu techniki również wówczas, gdy informacje zawarte w zgłoszeniu wynalazku zawarte były w zgłoszeniach wcześniejszych, korzystających z wcześniejszego pierwszeństwa, nieudostępnione do wiadomości powszechnej, pod warunkiem, że ogłoszone zostały w sposób określony w ustawie. Dwie przytoczone przesłanki nie wykluczająjednak możliwości udzielenia patentu na wynalazek dotyczący nowego zastosowania substancji stanowiącej część stanu techniki lub użycia takiej substancji do uzyskania wytworu mającego nowe zastosowanie. Prawo do uzyskania patentu na wynalazek (prawo do patentu) przysługuje twórcy wynalazku, a jeżeli wynalazku dokonało więcej osób – prawo to przysługuje im wspólnie. W przypadku, gdy wynalazek powstał w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, prawo do patentu, co do zasady, przysługuje pracodawcy.

– a) odkrycia, teorie naukowe i metody matematyczne,

– b) wytwory o charakterze jedynie estetycznym,

– c) plany, zasady i metody dotyczące działalności umysłowej lub gospodarczej oraz gier.

– d) wytwory, których niemożliwość wykorzystania może być wykazana w świetle powszechnie przyjętych i uznanych zasad nauki,

– e) programy do maszyn cyfrowych,

– f) przedstawienia informacji.

Wzorem użytkowym podlegającym ochronie jest nowe i użyteczne roz- 14 wiązanie o charakterze technicznym dotyczące kształtu, budowy lub zestawienia przedmiotu o trwałej postaci.