Kosztu uzyskania przychodów podatnika, zgodnie z postanowieniami art. 16 ust. 1 PDOPrU nie stanowią, poza wymienionymi powyżej, również innego rodzaju opłaty sankcyjne podlegające wpłacie do budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego (art. 16 ust. 1 pkt 54 PDOPrU). Obowiązek uiszczenia opłat sankcyjnych wynika, m.in. z poniższych ustaw:

– z 3.4.1993 r. o badaniach i certyfikacji (Dz.U. Nr 55, poz. 250 ze zm.), która przewiduje obowiązek odprowadzenia do budżetu państwa opłat za naruszenie obowiązku certyfikacji. Obowiązek zapłaty tych opłat powstaje wówczas, gdy przedsiębiorca wprowadził do obrotu wyroby pozbawione wymaganego znaku bezpieczeństwa, wyprodukowane niezgodnie z wymaganiami stanowiącymi podstawę przyznania prawa stosowania tego znaku, nieposiadające dokumentu dopuszczającego do obrotu, a także niespełniające wymagań stanowiących podstawę do wydania tego rodzaju dokumentu. Wysokość opisanej powyżej opłaty wynosi 100% sumy uzyskanej przez przedsiębiorcę ze sprzedaży zakwestionowanych wyrobów. Tryb zastosowania sankcji ekonomicznych oraz warunki postępowania w sprawach z zakresu naruszenia warunków certyfikacji został określony w rozp. MinFin z 11.7.2000 r. w sprawie sankcji ekonomicznych za wprowadzenie do obrotu wyrobów podlegających oznaczeniu znakiem1. Sankcje ekonomiczne wpłacane są bez wezwania na rachunek właściwego urzędu skarbowego i podlegają przepisom OrdPU,

– z 21.6.2001 r. o regulacji rynku cukru (Dz.U. Nr 76, poz. 810 ze zm.), która nakłada na producentów obowiązek eksportu tzw. „cukru C, izogluko- zy C i syropu inulinowego C” w postaci nieprzetworzonej lub w wyrobach o zawartości cukru co najmniej 10% w przeliczeniu na cukier biały, wyprodukowanych w danym roku rozliczeniowym, w terminie do dnia 31 grudnia roku kalendarzowego, w którym przypada koniec tego roku rozliczeniowego. Naruszenie tego przepis powoduje obowiązek uiszczenia opłaty sankcyjnej w wysokości wartości niewyeksportowanego cukru C, izoglukozy C albo syropu inulinowego C, obliczonej według ceny interwencyjnej cukru białego, obowiązującej w danym roku rozliczeniowym, przy zastosowaniu współczynnika 1,9 dla izoglukozy i syropu inulinowego w przeliczeniu na ekwiwalent cukru. Opłaty sankcyjne wpłacane są bez wezwania na wydzielony rachunek Agencji Rynku Rolnego i podlegają przepisom OrdPU,

– z 24.11.1995 r. o nasiennictwie (Dz.U. z 2001 r. Nr 53, poz. 563 ze zm.), która nakłada obowiązek uiszczenia opłaty sankcyjnej na osobę wprowadzającą do obrotu materiał siewny niezgodnie z warunkami określonymi w ustawie. Osoba, która naruszyła warunki ustawy obowiązana jest na własny koszt wycofać materiał siewny z obrotu oraz uiścić na rachunek właściwego urzędu skarbowego opłatę sankcyjną stanowiącą 300% kwoty należnej za sprzedany materiał siewny. Opłata sankcyjna za wprowadzenie do obrotu materiału siewnego niezgodnego z warunkami określonymi w ustawie, stanowi dochód budżetu państwa i stosuje się do niej przepisy OrdPU,

– z 30.8.2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz.U. Nr 166, poz. 1360 ze zm.), która w przypadku, gdy wyrób nie spełnia wymagań przewidzianych w ustawie, nakłada obowiązek poniesienia opłat związanych z badaniami tego wyrobu na osobę, która wprowadziła go do obrotu. Opłaty te ustala organ wyspecjalizowany w ich badaniu na podstawie uzasadnionych kosztów badań, z uwzględnieniem rodzaju badanego wyrobu oraz stopnia skomplikowania i zakresu przeprowadzonych badań.

Rozporządzenie Ministra Finansów z 11.7.2000 r. w sprawie sankcji ekonomicznych za wprowadzenie do obrotu wyrobów podlegających oznaczeniu znakiem bezpieczeństwa, a nie oznaczonych tym znakiem lub niespełniających innych wymagań, a także za wykonanie usług niespetniających odpowiednich wymagań (Dz.U. Nr 55, poz. 661). Opłaty te stanowią dochód budżetu państwa i stosuje się do nich przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.