Wyjaśnienie różnic pomiędzy reklamą a informacją było przedmiotem rozstrzygnięć NSA. W wyroku z 8.4.1997 r. (SA/Ka 2976/95, LEX 28718), sąd uznał, że brak typowego elementu charakteryzującego reklamę jakim jest pozyskiwanie nowych kontrahentów wyklucza traktowanie czasopisma jako reklamy. Celem rozpowszechniania czasopisma wśród kontrahentów, z którymi została zawarta wcześniej umowa nie było zachęcenie do skorzystania z usług podatnika.

W wyroku z 14.11.2002 r. (I SA/Wr 4097/01, PP 2003/12/54), NSA stwierdził, że: „Celem reklamy jest przekazywanie informacji o towarach (usługach) i nakłanianie potencjalnych klientów do ich nabycia. Polega ona głównie na prezentowaniu danego towaru, danej usługi, ewentualnie marki (oznakowania produktu lub producenta), cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych, modnych czy nawet prowokujących, aby skłonić jak największą liczbę potencjalnych nabywców do zakupu (do korzystania z usługi). Od strony przedmiotowej można rozróżniać: reklamę towaru, reklamę usługi, reklamę marki.

Natomiast informacja, zgodnie ze Słownikiem języka polskiego to dane dotyczące określonej rzeczy, fakty, na których można się oprzeć, określony stan rzeczy. Jej funkcją jest przede wszystkim przedstawienie rzeczy (towarów, firmy), tak jak się one faktycznie, rzeczywiście, w istocie swojej mają. Informacja, w przeciwieństwie do reklamy, jest pozbawiona wszelkich elementów zachęty do kupna, aprobaty opisywanego towaru, firmy, chwalenia czegoś lub kogoś. Ulotkę podającą ceny towarów oraz adresy sklepów, w których można nabyć oferowany towar za oferowaną cenę, uznać należy za ulotkę informacyjną. Jeżeli zawiera ona jednak elementy wartościujące (oceniające), zachęcające do zakupów tych towarów, będzie miała charakter reklamowy”.