Przeniesienie własności rzeczy celem zabezpieczenia wierzytelności spotykane jest przede wszystkim w działalności banków związanej z udzielaniem przez nie kredytów. Niewykluczona jest także możliwość zawierania umów przewłaszczenia pomiędzy podmiotami, z których żaden nie jest bankiem. Ta sytuacja występuje jednak w praktyce bardzo rzadko.

Zabezpieczenie może dotyczyć posiadanych przez dłużnika rzeczy ruchomych takich, jak maszyny, urządzenia, surowce. Możliwe jest również przewłaszczenie rzeczy przyszłych, czyli rzeczy nieistniejących w dniu zawarcia umowy przewłaszczenia. W takim przypadku konieczne jest również przeniesienie na bank lub innego wierzyciela posiadania rzeczy.

Umowa przewłaszczenia ma tymczasowy charakter, tzn. w jej wyniku wierzyciel-kredytodawca (bank) staje się właścicielem rzeczy dłużnika, ale tylko czasowo i warunkowo, czyli do momentu spłaty zobowiązania kredytowego. Jeżeli więc dłużnik zwróci kredyt, bank traci przeniesioną na niego własność rzeczy ruchomej uzyskaną wcześniej, celem zabezpieczenia swojej należności. W przypadku niewykonania zobowiązania wierzycielowi przysługuje prawo zaspokojenia swojego roszczenia z przewłaszczonej rzeczy.

Rzecz przewłaszczona powinna być w umowie oznaczona w sposób umożliwiający jej jednoznaczną identyfikację, a w przypadku rzeczy oznaczonych co do gatunku, należy określić ich rodzaj, jakość i wartość.

Jeżeli przedmiotem przewłaszczenia są rzeczy oznaczone co do tożsamości, przewłaszczający na mocy umowy przewłaszczenia otrzymuje z reguły prawo do zatrzymania rzeczy w swoim posiadaniu w charakterze biorącego w użyczenie. Bank zezwala na bezpłatne używanie tej rzeczy do czasu całkowitej spłaty kredytu wraz z odsetkami i prowizją. W przypadku niespłacenia całości lub części kredytu bank wzywa dłużnika do oddania używanej rzeczy, stanowiącej zabezpieczenie udzielonego mu kredytu.