Autorka zauważa, że „o ciężarach podatkowych nie mogą decydować terminy wykonania czynności technicznych, nawet gdy terminy te wynikają ze stosownych umów cywilnoprawnych”. Potwierdzenie stanowiska, zgodnie z którym do wartości początkowej środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych należy dodać odsetki i różnice kursowe obliczone na dzień przekazania tych składników do używania, znajduje się również w przepisach rachunkowych, a do tych przepisów odsyła podatnika ustawodawca w art. 9 ust. 1 PDOPrU. Zgodnie bowiem z art. 28 ust. 8 RachU, poniesione do dnia przyjęcia do używania odsetki, prowizje i różnice kursowe od pożyczek, kredytów, przedpłat i zobowiązań służących sfinansowaniu zakupu lub budowy środków trwałych stanowią cenę nabycia i koszt wytworzenia inwestycji rozpoczętej oraz środków trwałych. Sformułowanie „do dnia przyjęcia do używania”, nie pozostawia podatnikowi wątpliwości co do słuszności obliczenia kwoty odsetek, prowizji i różnic kursowych przypadających za cały okres poprzedzający oddanie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania.

Umorzenie kredytu zaciągniętego na inwestycję, podobnie jak i fakt 9 niedokonania zapłaty, nie ma wpływu na ustalenie wartości początkowej danego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Jednocześnie amortyzacja takich środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabytych lub wytworzonych z umorzonego w całości lub części kredytu inwestycyjnego stanowi w całości koszt uzyskania przychodów. Należy jednak pamiętać, że zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 3 PDOPrU, wartość kredytu w części umorzonej jest przychodem podatkowym, a jednocześnie, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 43 PDOPrU, nie jest kosztem uzyskania przychodów wartość umorzonych kredytów (pożyczek) bankowych, jeżeli ich umorzenie nie jest związane z bankowym postępowaniem ugodowym w rozumieniu przepisów o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków lub postępowaniem upadłościowym z możliwością zawarcia układu w rozumieniu przepisów Prawa upadłościowego i naprawczego.

Opłaty notarialne, skarbowe i inne powiększają wartość początkową 10 środka trwałego pod warunkiem, że zostały zapłacone przez podatnika lub z umowy cywilnoprawnej pomiędzy stronami wynika, że nabywca zobowiązany jest do poniesienia powyższych kosztów.

Z samego faktu solidarnej odpowiedzialności obu stron umowy za zobowiązania w zakresie opłaty skarbowej nie wynika bowiem prawo podatnika do zwiększenia wartości początkowej o wysokość tej opłaty, jeżeli strony umówiły się, że koszty opłaty skarbowej poniesie zbywca.