Jednak w sytuacji, kiedy podatnik nie mógł zarachować kosztów w danym roku podatkowym, będzie mógł je rozliczyć dopiero w roku ich rzeczywistego poniesienia. Odnosząc się do podanego wyżej przykładu, gdyby podatnik nie otrzymał faktury w roku podatkowym, w którym dostarczono mu część składową urządzenia produkcyjnego, nie mógłby w tym roku zarachować kosztu nabycia urządzenia, a zarazem nie byłby uprawniony do jego zaliczenia w tym roku do kosztów uzyskania przychodów. Podatnik będzie mógł dokonać takiego zaliczenia dopiero w roku podatkowym, w którym rzeczywiście poniesie wydatek związany z tym zakupem.

Analogicznie: „(…) wynagrodzenia pracowników (w tym premia) oraz składki na ubezpieczenia społeczne od tych wynagrodzeń, jeżeli zostały zarachowane do okresu i roku podatkowego, za które to wynagrodzenie przysługuje i były znane co do kwoty są kosztem uzyskania przychodu w roku podatkowym, w którym zostały zarachowane, mimo że faktycznie zostały wypłacone w następnym roku podatkowym „, (pismo MF z 18.7.2000 r., PB3-1441-IP-8214-2/2000, S.Podat. 2001/8/30).

„ W myśl przepisów ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (…) oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu postępowania w sprawie rozliczania składek, wypłaconych zasiłków z ubezpieczeń chorobowego i wypadkowego, zasiłków rodzinnych, pielęgnacyjnych i wychowawczych oraz kolejności zaliczania wpłat składek na poszczególne fundusze (…) – płatnik składek uwzględnia w imiennym raporcie miesięcznym oraz w deklaracji rozliczeniowej należne składki na ubezpieczenia społeczne od wszystkich stanowiących podstawę wymiaru składek wypłat wynagrodzeń dokonanych łub postawionych do dyspozycji ubezpieczonego od pierwszego do ostatniego dnia miesiąca kalendarzowego, którego deklaracja dotyczy.