W leasingu ope racyjnym leasingodawca pozostaje właścicielem przedmiotu umowy przez cały okres jej obowiązywania. Leasingobiorca, w zamian za prawo używania (użytkowania) rzeczy lub prawa płaci przez umówiony okres raty leasingowe i zobowiązany jest do zwrotu rzeczy po zakończeniu umowy. Ten rodzaj leasingu jest bardzo zbliżony do umowy najmu lub dzierżawy w czystej postaci. W przypadku leasingu finansowego umowa albo od razu daje możliwość nabycia własności przedmiotu umowy przez leasingobiorcę, albo zawiera opcję jego zakupu. Nie można zgodzić się z próbami traktowania tego drugiego rodzaju leasingu finansowego jako umowy sprzedaży na raty. Wypowiedział się w tej kwestii NSA, który stwierdził, że:

„W literaturze przyjmuje się, że »Leasing nie może być traktowany jako umowa sprzedaży na raty, gdyż przeniesienie własności rzeczy na leasingobiorcę stanowi tu tylko ewentualność…«. Przy umowie sprzedaży na raty z warunkiem zawieszającym przeniesienie własności jest bowiem koniecznością, co przejawia się w tym, że przeniesienie to następuje automatycznie z chwilą spełnienia warunku zawieszającego, tj. po zapłaceniu wszystkich rat ceny. Sporne umowy szczególne nie są zatem umowami sprzedaży na raty z warunkiem zawieszającym” – wyrok NSA z 22.10.1997 r. (I SA/Kr 114/97, LEX 31603).

Na płatności z tytułu umowy leasingu składają się świadczenia jednorazowe, wymagalne przy zawieraniu umowy oraz świadczenia warunkowe (po zakończeniu okresu trwania umowy), a także świadczenia okresowe – raty leasingowe.