Wierzytelność jest 19 jednym z podstawowych pojęć prawa cywilnego. W powszechnie stosowa- nej terminologii prawniczej terminem wierzytelność określa się należność ze strony wierzyciela. Terminowi temu odpowiada pojęcie długu – ze strony dłużnika. Wierzytelność oznacza ogół uprawnień przysługujących wierzycielowi – stronie, która na mocy stosunku prawnego może żądać wykonania określonych świadczeń od dłużnika.

Zgodnie z przepisami KC, przedawnieniu ulegają tylko zobowiązania majątkowe (art. 117 i nast.). Ogólną zasadą jest termin dziesięcioletni, dla roszczeń o świadczenia okresowe i związane z prowadzeniem działalności gospodarczej – trzyletni, a w przypadku roszczenia z tytułu sprzedaży dokonanej w zakresie działalności przedsiębiorstwa – dwuletni.

Istota przedawnienia sprowadza się do tego, że po upływie terminu przedawnienia ten, wobec którego przysługuje roszczenie może uchylić się od jego zaspokojenia, powołując się na upływ czasu. W przypadku, gdy po upływie terminu przedawnienia wierzyciel wystąpi do sądu z powództwem, sąd na wniosek dłużnika je oddali.

Jednak, w przypadku gdy dłużnik spełni świadczenie po upływie terminu przedawnienia, nie może później żądać od wierzyciela jego zwrotu, powołując się na przepisy o bezpodstawnym wzbogaceniu (art. 411 KC).