Na wstępie należy stwierdzić, iż w polskim ustawodawstwie brak jest de- 4 finicji dzieła sztuki. Powstaje więc w związku z tym wiele rozbieżności, co do sposobu zaklasyfikowania niektórych składników majątku do kategorii dzieł sztuki. W wielu przypadkach ocena ta związana jest z odczuciami subiektywnymi. Przykładowo, autor plakatu może stwierdzić, iż plakat ten stanowi dzieło sztuki. I w tym kontekście należałoby się z tym zdaniem zgodzić. Dzieło to powstało bowiem na skutek pracy twórczej, podczas której przeniesiono na papier pewną myśl. Z kolei dziełem sztuki nie można nazwać tysięcy egzemplarzy tego plakatu wydrukowanych na podstawie stworzonego przez artystę (twórcę) wzoru i rozwieszonych na słupach ogłoszeniowych. W tym bowiem przypadku mamy do czynienia z masowym powielaniem wcześniej powstałego wzoru, niewnoszącym żadnej nowej wartości twórczej.

1 stycznia roku następującego po roku, w którym upłynął termin zagospodarowania nieruchomości gruntowej. Termin jej uiszczenia upływa z dniem 31 marca każdego roku. Wysokość opłaty dodatkowej ustalana jest jednorazowo na cały rok i wynosi 10% wartości nieruchomości gruntowej, określonej na dzień ustalenia opłaty za pierwszy rok, po bezskutecznym upływie terminu jej zagospodarowania, ustalonego w umowie lub decyzji. Za każdy następny rok opłata podlega zwiększeniu o dalsze 10% tej wartości. Dodatkowych opłat rocznych nie pobiera się w następujących przypadkach:

Wskutek zwolnienia dłużnika zobowiązanie wygasa. Wygaśnięcie następuje z chwilą zawarcia umowy przez strony, chyba że strony ustalą w tej umowie inny termin. Umorzona wierzytelność, jeżeli została zarachowana jako przychód należny, stanowi koszt uzyskania przychodu (art. 16 ust. 1 pkt 44 PDOPrU). Możliwość wliczenia w koszty podatkowe istnieje również w przypadku umorzenia kredytów (pożyczek) bankowych zgodnie z postanowieniami art. 16 ust. 1 pkt 43 PDOPrU, jeżeli jest związane z:

Jednakże nie będzie stanowić kosztu uzyskania przychodów w dacie jego poniesienia wydatek poniesiony przez podatnika na nabycie prawa wieczystego użytkowania na rynku wtórnym, od jego uprzedniego użytkownika. Równocześnie wydatek ten nie będzie również mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów poprzez dokonywanie od niego odpisów amortyzacyjnych zaliczanych w ciężar tych kosztów dla celów podatku dochodowego, zgodnie z brzmieniem art. 16c pkt 1 PDOPrU. Pogląd ten potwierdzony został przez MF w piśmie z 20.3.1997 r.

Komentowany przepis zawiera zamknięty katalog wydatków, których 1 podatnik nie może zaliczyć do kosztów pomniejszających przychody nawet wówczas, gdy mająone związek z prowadzoną przez niego działalnością i zostały poniesione w celu uzyskania przychodu. Kwota tych wydatków pozostaje zatem bez wpływu na wysokość dochodu do opodatkowania (ewentualnie straty). Niektóre z nich mogą zostać zakwalifikowane jako koszty podatkowe do wysokości określonego w przepisie limitu. Przykładowo, w przypadku wydatków poniesionych na reprezentację i reklamę niepubliczną, podatnik może zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów wyłącznie w części nieprzekraczającej 0,25% uzyskanych przychodów.