Nie stanowi kosztu uzyskania przychodu podatek akcyzowy od nadmiernych ubytków lub zawinionych niedoborów towarów. Ustawodawca w art. 34 ust. 2 VATU postanowił, że opodatkowaniu podatkiem akcyzowym podlegają w szczególności nadmierne ubytki lub zawinione niedobory wyrobów akcyzowych. Opodatkowanie dotyczy wyrobów wymienionych w załączniku nr 6 do VATU (poz. 13-15 i 17). Należą do nich:

Osoby prawne nabywając spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, wartość tego prawa powinny zaewidencjonować w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w miesiącu przejęcia przez nie lub oddania im przez spółdzielnię lokalu do używania. W zależności od tego w jaki sposób to prawo zostało nabyte (na rynku wtórnym czy też pierwotnym), a także od tego czy lokal będący przedmiotem przydziału spełnia warunki odnośnie jego zdatności do używania, różny będzie sposób zaliczania poniesionych nakładów do kosztów podatkowych.

Nie wystarczy jednak, aby koszty były po prostu „niezbędne”: zgodnie z art. 770 KPC, muszą one być niezbędne do celowego przeprowadzenia egzekucji. Nie można jako kosztu egzekucji zakwalifikować wynagrodzenia adwokata za złożenie wezwania do spełnienia świadczenia – ze wskazaniem na tytuł egzekucyjny – w państwowej jednostce organizacyjnej (art. 1060 KPC), ponieważ ten tryb wykonania tytułu egzekucyjnego nie stanowi egzekucji.

Rabaty, bonifikaty i upusty. Wszelkiego rodzaju rabaty, bonifikaty i upusty zmniejszają cenę należną zbywcy, przez co zmniejszają również wartość początkową środka trwałego. Dotyczy to jedynie rabatów i upustów udzielonych podatnikowi do dnia przyjęcia środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania. W świetle obowiązujących przepisów otrzymanie rabatu po rozpoczęciu amortyzacji danego składnika majątku nie daje podstawy do dokonania korekty wartości początkowej.

– 9) hipoteki ustanowionej na nieruchomości lub ograniczonym prawie rzeczowym (użytkowaniu wieczystym, własnościowym spółdzielczym prawie do lokalu mieszkalnego, spółdzielczym prawie do lokalu użytkowego, prawie do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, prawie do lokalu mieszkalnego w domu budowanym przez spółdzielnię mieszkaniową w celu przeniesienia jej własności na członka),

Nieściągalność wierzy telności oznacza niemożność zaspokojenia wierzyciela z majątku dłużnika pomimo wyczerpania wszystkich przewidzianych prawem środków prawnych, w tym również przeprowadzenia postępowania egzekucyjnego, na które składa się ogół środków procesowych wymuszających spełnienie przez dłużnika świadczenia przewidzianego w tytule wykonawczym. Nieściągalność wierzytelności zachodzi zawsze w przypadku wierzytelności przedawnionej, ponieważ z upływem terminu przedawnienia roszczenie wierzyciela staje się niezaskarżalne i nie może być przymusowo realizowane (z uzasadnienia uchwały SN z 10.11.1995 r., III CZP 156/95, OSNC 1996/3/31). Ponadto nieściągalność wierzytelności zachodzi zawsze w przypadku niewypłacalności dłużnika, jeżeli jest oczywiste, że z wszczętej egzekucji nie uzyska się sumy wyższej od kosztów egzekucyjnych. W tym ostatnim przypadku postępowanie egzekucyjne jako ostateczny środek prawny przymusowego dochodzenia roszczenia podlega umorzeniu z urzędu.

Pojęcie „rezerwy”, według „Podręcznej encyklopedii rachunkowej” M. Klimasa, Poltext, Warszawa 1997 r., jest związane z polityką finansową jednostki, wyrażającą się w zabezpieczeniu się przez nią przed znanym ryzykiem przyszłej działalności, grożącymi stratami oraz skutkami innych zdarzeń przez stosowanie w rachunkowości zasady współmiemości przychodów i związanych z nimi kosztów oraz zasady ostrożnej wyceny, umożliwiającej (w znacznej mierze) przedstawienie w wyniku finansowym jednostki rzeczywistego i wiarygodnego obrazu jej stanu majątkowego i sytuacji finansowej.