Naliczona kwota odsetek powinna zostać wykazana w deklaracjach zaliczkowych (art. 25 ust. 1 PDOPrU) lub zeznaniu rocznym (art. 27 ust. 1 PDOPrU).

Powyżej opisane postępowanie znajduje zastosowanie również w przypadku, gdy podatnik nie zaliczył do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych składników majątku o wartości przekraczającej 3500 zł, a zaliczenia tego dokona przed upływem 1 roku. W takiej sytuacji odsetki w wysokości 0,1% za każdy dzień (od wartości stanowiącej różnicę między ceną nabycia lub kosztem wytworzenia a kwotą odpisów amortyzacyjnych) naliczane są do dnia, w którym składniki te zaliczone zostały do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Odsetki naliczone i zapłacone samodzielnie przez podatnika mogą stanowić koszty uzyskania przychodu. Brak jest bowiem uregulowań prawnych kwestionujących to prawo. Organy podatkowe w przedmiotowej kwestii wypowiadają się jednak odmiennie, powołując się przy tym na przepis art. 16 ust. 1 pkt 21 PDOPrU. Zgodnie z jego brzmieniem, nie uważa się za koszty uzyskania przychodu odsetek za zwłokę z tytułu nieterminowych wpłat należności budżetowych i innych należności, do których stosuje się przepisy OrdPU, iż odsetki za zwłokę naliczane są od zaległości podatkowych. Z kolei przez zaległość podatkową każe rozumieć niezapłacone w terminie płatności:

– podatki,

– zaliczki na podatek, w tym także zaliczki określone w drodze oszacowania (§ 23 ust. 4),

– raty podatku.

– Na równi z zaległością podatkową należy również traktować:

– nadpłatę – jeżeli w zeznaniu lub deklaracji została ona wykazana nienależnie lub w wysokości wyższej od należnej, a organ podatkowy dokonał jej zwrotu lub zaliczenia na poczet zaległości podatkowych, bądź bieżących lub przyszłych zobowiązań podatkowych,

– zwrot podatku – jeżeli podatnik otrzymał go nienależnie lub w wysokości wyższej od należnej, chyba że podatnik wykaże, że nie nastąpiło to z jego winy,

– wynagrodzenie płatników lub inkasentów pobrane nienależnie lub w wysokości wyższej od należnej.