Według art. 16 ust. 1 pkt 36 PDOPrU, wpłaty na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON), czyli wpłaty wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 23 ustawy z 27.8.1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz.U. Nr 123, poz. 776 ze zm.), nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Ustawa z 9.5.1991 r. o zatrudnianiu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych (Dz.U. Nr 46, poz. 201 ze zm.) obowiązywała do 31.12.1997 r. Od 1.1.1998 r. weszła w życie ustawa z 27.8.1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej…, uchylając poprzednio obowiązującą.

Według poprzedniej ustawy do wpłat zobowiązani byli podatnicy zatrudniający co najmniej 50 pracowników. Wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych powinien był wynosić co najmniej 6%. Przepis zachował moc obowiązującą do 31.12.1998 r. Na podstawie przepisów nowej ustawy podatnicy mogli dokonywać wpłat na PFRON dopiero od 1.1.1999 r. (wynika to z art. 70 wprowadzającego w życie nową ustawę).

Wpłaty w 1998 r. należało kontynuować na zasadach określonych ustawą wcześniejszą, mimo obowiązywania już nowej ustawy. Rok 1998 stanowił więc dla podatników rok, w którym mogli dostosować swoją działalność do nowych uregulowań. Według aktualnych przepisów do wpłat na PFRON obowiązani są ci podatnicy, którzy zatrudniają co najmniej 25 pracowników i wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych wynosi poniżej 6%.

Wraz z wejściem w życie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, nowe brzmienie otrzymał art. 16 ust. 1 pkt 36 PDOPrU. Według tego przepisu do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się wpłat na PFRON, dokonywanych na podstawie art. 21 ust. 1 i art. 23 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych.