Podatek dochodowy od osób prawnych

Rozliczenie wykonania obowiązku w zakresie zapewnienia odzysku (recyclingu) następuje na koniec każdego roku kalendarzowego. Przedsiębiorcy, którzy nie wykonali tego obowiązku są zobowiązani do uiszczenia opłaty produktowej, którą oblicza się jako iloczyn stawki opłaty i różnicy (wyrażonej w masie albo ilości produktów lub opakowań) pomiędzy wymaganym a osiągniętym poziomem odzysku (recyclingu). Opłata produktowa podlega wpłacie na odrębny rachunek bankowy właściwego urzędu marszałkowskiego do 31 marca roku kalendarzowego, następującego po roku, którego opłata dotyczy. Opłata ta (określona w art. 12 ust. 2 ustawy) stanowi koszt uzyskania przychodów przedsiębiorcy (art. 16 ust. 1 pkt 19a PDOPrU). Jeżeli jednak przedsiębiorca nie dokona wpłaty opłaty produktowej w terminie lub też dokona tej wpłaty w kwocie niższej, marszałek województwa wydaje decyzję, w której określa wysokość zaległości z tytułu opłaty produktowej wraz z odsetkami za zwłokę naliczonymi w wysokości i na zasadach określonych w OrdPU. W przypadku niewykonania tej decyzji marszałek województwa ustala dodatkową opłatę produktową w wysokości 50% kwoty niewpłaconej opłaty produktowej. Dodatkowa opłata produktowa nie może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów, podobnie jak odsetki od niewpłaconej w terminie opłaty produktowej (art. 16 ust. 1 pkt 19a i 21 PDOPrU).

Przypadki zaliczenia podatku od towarów i usług do kosztów uzy- 91 Skania przychodu. Cechą charakterystyczną podatku od towarów i usług jest to, że, co do zasady, pozostaje on neutralny w sensie możliwości zakwalifikowania go do kosztów uzyskania przychodu. Oznacza to, że podatek ten nie stanowi kosztu uzyskania przychodów: dotyczy to zarówno podatku należnego, jak i naliczonego.

Komentowany przepis stanowi, iż: jeżeli na skutek zaprzestania przez podatnika działalności, określone składniki majątku, które służyły tej działalności nie są używane, podatnik nie ma prawa dokonywać dalszych odpisów amortyzacyjnych od powyższych środków, od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaprzestano tej działalności.

Wspólnik (akcjonariusz) udzielający pożyczki. Przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 mają zastosowanie w dwóch sytuacjach. Pierwsza z nich dotyczy pożyczki udzielonej podatnikowi przez jego wspólnika (akcjonariusza) posiadającego co najmniej 25% udziałów (akcji) podatnika. Druga sytuacja dotyczy udzielenia pożyczki/pożyczek podatnikowi przez wspólników (akcjonariuszy) posiadających łącznie co najmniej 25% udziałów (akcji) podatnika.

Warty podkreślenia jest ponadto fakt, że budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie nie stanowią inwestycji w obcym środku trwałym. W stosunku do takich obiektów budowlanych nie będą miały więc zastosowania przepisy dotyczące inwestycji w obcych środkach trwałych.

Warunkiem for malnym zaliczenia wierzytelności nieściągalnej do kosztów uzyskania przychodów jest, zgodnie z art. 16 ust. 2 PDOPrU, należyte udokumentowanie jej nieściągalności. Za nieściągalną przepisy uznają wierzytelność udokumentowaną w jeden z trzech sposobów:

Jednakże,jak wskazuje wykładnia literalna art. 16ust. 1 pkt 36 PDOPrU, przepis który wszedł w życie w 1998 r. miał zastosowanie do wpłat na PFRON, które mogły być dokonywane dopiero od 1.1.1999 r. Data ta bowiem stanowiła początek dokonywania wpłat na PFRON na podstawie nowych przepisów.

Nie stanowi kosztu uzyskania przychodu podatek akcyzowy od nadmiernych ubytków lub zawinionych niedoborów towarów. Ustawodawca w art. 34 ust. 2 VATU postanowił, że opodatkowaniu podatkiem akcyzowym podlegają w szczególności nadmierne ubytki lub zawinione niedobory wyrobów akcyzowych. Opodatkowanie dotyczy wyrobów wymienionych w załączniku nr 6 do VATU (poz. 13-15 i 17). Należą do nich:

Osoby prawne nabywając spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, wartość tego prawa powinny zaewidencjonować w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w miesiącu przejęcia przez nie lub oddania im przez spółdzielnię lokalu do używania. W zależności od tego w jaki sposób to prawo zostało nabyte (na rynku wtórnym czy też pierwotnym), a także od tego czy lokal będący przedmiotem przydziału spełnia warunki odnośnie jego zdatności do używania, różny będzie sposób zaliczania poniesionych nakładów do kosztów podatkowych.

Nie wystarczy jednak, aby koszty były po prostu „niezbędne”: zgodnie z art. 770 KPC, muszą one być niezbędne do celowego przeprowadzenia egzekucji. Nie można jako kosztu egzekucji zakwalifikować wynagrodzenia adwokata za złożenie wezwania do spełnienia świadczenia – ze wskazaniem na tytuł egzekucyjny – w państwowej jednostce organizacyjnej (art. 1060 KPC), ponieważ ten tryb wykonania tytułu egzekucyjnego nie stanowi egzekucji.

Rabaty, bonifikaty i upusty. Wszelkiego rodzaju rabaty, bonifikaty i upusty zmniejszają cenę należną zbywcy, przez co zmniejszają również wartość początkową środka trwałego. Dotyczy to jedynie rabatów i upustów udzielonych podatnikowi do dnia przyjęcia środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania. W świetle obowiązujących przepisów otrzymanie rabatu po rozpoczęciu amortyzacji danego składnika majątku nie daje podstawy do dokonania korekty wartości początkowej.