Usta wodawca postanowił o wyłączeniu możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych kosztów postępowania egzekucyjnego związanego z niewykonaniem zobowiązań zarówno o charakterze cywilnoprawnym, jak i publicznoprawnym (art. 16 ust. 1 pkt 17 PDOPrU).

Egzekucję należności wynikających ze zobowiązań cywilnoprawnych reguluje KPC, natomiast w przypadku zobowiązań o charakterze publicz- noprawnym mają zastosowanie przepisy ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Zgodnie z art. 770 KPC, dłużnik ponosi koszty niezbędne do celowego prowadzenia egzekucji. Ściąga się je wraz z egzekwowanym roszczeniem. Wysokość kosztów egzekucyjnych ustala postanowieniem komornik lub sąd. Z uwagi na to, że przepisy KPC dotyczące postępowania egzekucyjnego nie regulują problematyki kosztów egzekucyjnych, mają tutaj zastosowanie przepisy art. 98-110 KPC regulujące kwestie związane ze zwrotem kosztów procesu.

W celu ustalenia, jakie koszty należy traktować jako niezbędne dla celowego prowadzenia egzekucji, stosuje się odpowiednio art. 98 § 2 i 3 oraz art. 99 KPC. Koszty, o których mowa w tych przepisach to:

– w przypadku procesu prowadzonego osobiście przez stronę lub przez pełnomocnika niebędącego adwokatem lub radcą prawnym – koszty sądowe, koszty przejazdów do sądu strony lub pełnomocnika oraz równowartość zarobku utraconego wskutek stawiennictwa w sądzie,

– w przypadku, gdy strona jest reprezentowana przez adwokata koszty obejmują wynagrodzenie i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony.